Seaworld en zon

Heerlijk geslapen vannacht. Het lukte om, met een korte pauze om 4.00, de luiken dicht te houden tot kwart voor 7. Dat begint er een beetje op te lijken. Koffie zetten,laptop aan en www.nasa.gov checken, want het is launchday today. Niet dus, weer uitstel,tot donderdag middag 3.29 deze keer. We zullen wel zien, als het maar geen afstel wordt. Wij kunnen in elk geval weer terug vallen op de oude planning, en die zegt Seaworld vandaag. Kaartjes hebben we al een poosje in huis, die kunnen we nu eindelijk gaan inwisselen voor een dagje plezier.

Het was behoorlijk bewolkt toen we vertrokken uit Inverness, maar gaandeweg word het weer steeds beter. Als we in de buurt van Orlando zijn is de lucht strak blauw, met een paar wolkjes. gelukkig hebben we nog wat luchtige kleding meegenomen,zodat we ons bij de auto nog kunnen omkleden. Om een uur of 11 parkeren we op D 11-19, recht voor de ingang, een meter of 100 lopen. De tickets worden geactiveerd, die kunnen we dus nog 14 dagen gebruiken. Als eerste gaan we met z'n 3en op de foto. Dan gaat Manon met Shamu op de foto, genomen door de huisfotograaf. Dat kan ik zelf ook wel, en veel goedkoper. Later bij de ontwikkelcentrale blijkt dan ook dat we exact dezelfde foto's hebben gemaakt. De foto waar we gezamelijk op staan kopen we wel. De Manta achtbaan raast over onze hoofden. 'Durf jij daar wel in papa?' Tuurlijk wel zeg ik lekker nonchalant, terwijl ik alvast elastiekjes om mijn broekspijpen doe.'Ikke niet, veel te eng' Met open mond staan we te kijken naar de waaghalzen die hun ontbijt nog een keer willen bekijken. Die bewaren we nog even voor later.

De eerste afslag brengt ons bij de Stingray Lagoon,waar die glibberige dieren kan aaien.Heel vreemd gevoel, maar zeker niet eng. Dan naar de buren, de bottelnose dolphins in Dolphin Cove. Het is op dat moment geen voedertijd, dus we kunnen geen visjes kopen om ze te voeren. De trainers laten ze wat rek en strek oefeningen doen, en een paar baantjes trekken.Af en toe komt een dolfijn helemaal uit het water tegen de rand van het bassin liggen. Ze laten zich gewillig aaien en betasten, tot grote vreugde van het publiek.Ook Manon is niet te bang om een dolfijn even aan te raken. Ze voelen aan als de binnenband van je fiets, als je die in teiltje water doet om het lek te zoeken. Voor de Orca show van half één moeten we een aardig eindje lopen, het is helemaal aan de andere kant van het park. De show is best mooi, maar heeft aardig ingeboet aan spektakel sinds de trainers niet meer in het water gaan met de killer whales. Wij waren de oude show gewend, en dan valt het nu best tegen.

De hongerklop slaat toe, tijd voor lunch. We zijn niet de enige blijkbaar, want overal is het druk. Dan wachten we nog wel even, en hebben nu mooi de tijd om Manon's eerste achtbaan avontuur te beleven. De Shamu Express, in Shamu's Happy Harbour, de kinderafdeling van Seaworld.In welgeteld 28 seconden maken de karretjes een rondje. Geen loopings en kurketrekkers, maar wel een paar flinke bochten, en een aardige snelheid voor die kleintjes. "Ik vond het helemaal niet eng papa!" Nou, zegt Mirijam, halverwege stond het huilen haar nader dan het lachen, pas toen ik zei 'we zijn er weer' kreeg ze weer babbels. Maar goed, zij is wél in de achtbaan geweest, 1-0. Na een lekker broodje kip bij Mango Joe, gaan we op weg naar het Sea Lion and Otter Stadium voor de show 'Clyde & Seamour take pirate Island.' We zorgen ervoor dat we ruim op tijd zijn, want we willen de pre-show niet missen. De mimespeler die een kwartier voor de echte show het publiek komt vermaken is soms echt hilarisch. Beetje afhankelijk van hoe zijn slachtoffers reageren, is het geweldig hoe hij iedereen op de hak neemt, vaak zonder dat het onderwerp het zelf weet. De zeeleeuwenshow zelf vinden we dan ook minder grappig, maar Manon vermaakt zich wel. Met haar beperkte engelse woordenschat snapt ze veel dingen ook niet, ze klapt en lacht met alles mee. Ze is ondertussen ook al doodop van de warmte, het vele lopen, en de soms felle zon. Tijd om weer richting Inverness te gaan, toch een krappe 90 minuten rijden.

We nemen nog even een frisse duik in het zwembad, daar word je weer wakker van. Zelfs Mirijam waagt zich er aan, toch al zo'n koukleum. In één keer er in werkt toch het beste.Met de blender, de ijsklontjes uit de vriezer, en een fles rode frisdrank produceer ik in een handomdraai 3 Slush Puppy's, heerlijk. We eten patat en kip uit de oven, met een dikke klodder mayo.Lekker makkelijk, altijd handig om in huis te hebben. De keuken staat nog steeds aardig blauw, volgende keer de oven maar iets lager instellen.

Gelukkig hebben we de foto's nog.