Aquatica en Outback 11 nov

Vandaag om 10.30 uur waren we in Aquatica. De zon scheen lekker, dus wat wil je nog meer. We zochten een plekje dicht bij het kinderbad, waar we heerlijk onder een enorme parasol konden gaan liggen. Voor we het in de gaten hadden liep Manon al het speelparadijs te verkennen. Dus haar eerst terug geroepen, want ze moest een zwemvest om. Het werd een kanarie gele, lekker opvallend. Alfons en Manon begonnen met klimmen en klauteren en lieten grote emmers water over zich heen plonsen. Ik bleef eerst lekker in het zonnetje liggen, genietend van al het gebeuren om me heen.
Achter ons bevond zich de wildwaterbaan. Dat leek me wel wat en Alfons en Manon gingen ook mee. Ook wij hezen ons in zo'n zwemvest. Een groene, het moet er natuurlijk wel allemaal in passen. Dat het een wildwaterbaan was werd meteen duidelijk en we werden gelijk met de stroming mee gevoerd, of beter gezegt afgevoerd.
Manon vond het geweldig en ze kwam er achter dat als je ook nog eens gaat mee zwemmen, je nog harder gaat. Nou....Pieter van de Hoogeband is er niks bij.
Omdat we al een paar rondjes zo mee gesleurd werden, werd het tijd om eens wat anders te gaan doen.....maar.....hoe kom je zo snel weer uit de wildwaterbaan.
Dat was nog niet zo makkelijk kwam ik achter. En toen vlak voor onze uitgang Alfons een opmerking maakte en ik de slappe lach kreeg, moest ik verplicht weer een rondje.
Uiteindelijk is het goed gekomen en kwam ook ik weer op het droge.
We hebben snel even wat gegeten, pizza, patatjes en lekkere watermeloen en toen vond Manon het wel weer welletjes, er moest weer gezwommen worden. Moeders weer heerlijk op de stretcher en Alfons en Manon zijn het park rond gelopen en hebben weer gezwommen en nog maar weer een ritje in de wildwaterbaan. Tegen 15.30 uur waren we weer helemaal opgedroogd en is het tijd om naar huis te gaan. Maar daar dacht Manon wel anders over. Ze was inmiddels de klimtoren weer in gegaan en ging hoger en hoger, we konden roepen wat we wilden, maar ze hoorde ons niet of liever gezegt wilde ons niet horen. Dus er zat niets anders op dan dat Alfons ook de klimtoren in moest. Hij probeerder nog zo min mogelijk nat te worden, maar helaas. Hij liep net onder de emmer door en was weer doorweekt. Ook Manon was inmiddels weer beneden, dus we konden vertrekken. Nog even snel bij de dolfijnen gekeken, ik weet zo niet meer hoe ze heten, maar het zijn net mini orca's. Prachtige beesten.
We zaten nog maar net in de auto toen Manon al in slaap viel en dat heeft ze de hele weg volgehouden. Thuis aangekomen weer zo fit als wat en Manon wilde graag naar de Outback, want daar krijg je zo'n leuke kleurplaat bij je eten. Wij waren het daar natuurlijk mee eens en zo zaten we om 18.00 heerlijk aan de Blooming Onion, rib-eye, grilled chicken en als toetje cheese cake met frambozensaus. Het was weer heerlijk en rond 19.45 uur waren we weer thuis.
Inmiddels zijn Manon en ik nog zo fit als wat en ligt Alfons al bijna 3 kwartier te slapen.
Moe van het zwemmen, de zon en het lekkere eten. Voor morgen hebben we niet echt plannen. We willen nog wel even naar de Wallmart voor nog wat kerstinkopen en ik heb hier van die grote en kleine potjes met geurkaarsen gezien en die vind ik wel erg leuk om mee te nemen. Ook hebben we nog een koffer nodig en er staat nog een bezoekje naar de Bealls op de planning.